ಅಣುವಿನಿಂದ ಅನಂತದವರೆಗೆ

ಅದೇನೋ ನಾ ತಿಳಿಯೇ! ಕಡಲ ಸೇರುವಾಗ

ಹೃದಯ ಭಯದಿಂದ ಚಡಪಡಿಸುವುದು!

ನಾನು ಹರಿದು ಬಂದ ದಾರಿಯ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡುವೆ,

ಪರ್ವತಗಳ ಶಿಖರದ ತುದಿಯಿಂದ ಮೊದಲುಗೊಂಡು

ಕಣಿವೆ, ಕಾನನ, ಕಲ್ಲು, ಮಣ್ಣು ಹಳ್ಳಿಗಳ ದಾಟಿ ಬರುವೆ;

ಮುಂದೆ ಕಾಣುತಿಹುದು,

ಕಣ್ಣು ಹಾಯಿಸಿದಷ್ಟೂ ಹಾಯುವ ಅಗಾಧ ಕಡಲು;

ಕಡಲ ಸೇರಲು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಾ ಹರಿದು ಬಂದವಳು;

ಕಡಲ ಕಂಡೊಡನೆಯೇ ನನ್ನತನವ ಕಳೆದುಕೊಂಡು

ಕಡಲೊಳಗೆ ಒಂದಾಗಿಬಿಡುವೆನೆಂದು ಭೀತಿ ತುಂಬಿದೆ;

 

ಹಿಂದೆ ಸರಿಯುವ ಮಾತೆಲ್ಲಿ?

ಬಂದ ದಾರಿಗೆ ಸುಂಕವಿಲ್ಲ;

ಮುಂದೆ ಹರಿಯುವುದ ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ದಾರಿಯಿಲ್ಲ;

 

ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಅಷ್ಟೇ!, ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟವರು,

ಈ ಜೀವನ ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಅಡಿಯಿಟ್ಟವರು;

ಯಾರೂ ಹಿಂದೆ ಹೋಗಲಾರರು!, ಹೆಜ್ಜೆ ಮುಂದಿಟ್ಟಾಗಿದೆ;

ಕಡಲ ಸೇರುವುದು ಖಂಡಿತ, ಭಯ ಭೀತಿಯ ತೊರೆಯಬೇಕಷ್ಟೇ;

ಕಡಲ ಸೇರುವುದರಿಂದಲೇ ಭಯವ ನೀಗಿಸಬೇಕಿದೆ;

ಇರುವ ದಾರಿ ಒಂದೇ, ಅದೇ ಅಚಲ, ಅನಿವಾರ್ಯ;

ನಾನು ನಾನಾಗುವುದು, ಸಂಕುಚಿತತೆಯ ತೊರೆದು,

ಅನಂತನೊಳಗೆ ಅನಂತವಾಗುವುದೊಂದೇ ಮಾರ್ಗ;

ಅಣುವಿನ ಭಾವ ತೊರೆದು, ಅನಂತವಾಗುವುದೇ ಗುರಿ, ಹಂಬಲ;||